zważył go w dłoni. Serce z bakaratu, które Kate dostała od Richarda na

– Nic mi nie jest – powiedziała już nieco pewniej.
ROZDZIAŁ TRZYDZIESTY
- Może?
– Co tutaj robisz? – szepnął wprost do jej ucha.
– Dobranoc, Lily.
ty i Dewey też.
– W porządku, Theo, naprawdę – rzekła cicho. – Nic mi nie będzie,
jednak, wiedząc, że tylko jeśli zdołają rozdrażnić Johna, mają szansę
do domu.
niepohamowanym śmiechem.
Kate usłyszała te niewypowiedziane słowa, bo były wyjątkowo
-Powiedz: dość, a przestanę - wyszeptał prosto w jej usta.
pokolorowane rysunki.
-Zapomniał pan o posadach: attache w Departamencie Stanu,

- A kto to jest Linda? - zapytał Jack głosem
był dowód, że nam się powiodło. Poślubiła stolarza,
mężczyzna, który krył się w cieniu dla ich dobra, drżał. Laura
zaliczki i wpisania sumy do książeczki czekowej
Nachyliła się bliżej i pacnęła guzik.
ramiona, a włosy związała w koński ogon. Wyglądała czysto,
rzeczy, których w normalnych warunkach by unikał.
dlatego, że cały dół był otwarty.
wszystko jedno, czyja to wina, żałowała tylko, że nie
- Nie zdradziła.
gospodarz ich przywitał. Nawet na drugie piętro dobiegał głos
frontowych drzwi, otworzyła je Bea z ziemistą twarzą.
John tylko potrząsnął głową. W tych skałach było więcej mocy niż w
Mając kilka minut spokoju, otworzyła okno z widokiem na
Szpital, pomyślał. Jestem w szpitalu.